Tot onze grote spijt gaat Diegem Cross ook in 2021 niet door. De veiligheidscel oordeelde dat het niet mogelijk is om onze cross, met zijn specifieke karakter dwars door de dorpskern van Diegem, veilig, volgens de meest recente Coronamaatregelen te organiseren.
De reeds aangekochte tickets zullen daarom terugbetaald worden, exclusief de service kosten.
Groen licht voor Diegem Cross op 29 december!
Alles gaat door in openlucht. Er zal dit jaar geen ambiance-tent zijn, en tot onze grote spijt ook geen DJ Benny of Sergio.
Met Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Tom Pidcock, Eli Iserbyt, Toon Aerts, Lars van der Haar, Lucinda Brand, Annemarie Worst, Denise Betsema, Ceylin del Carmen Alvarado, Sanne Cant en vele anderen zijn sportieve hoogstandjes een zekerheid.
Het Covid Safe Ticket en een mondmasker zijn verplicht.
Op woensdag 29 december zullen Mathieu van der Poel en Wout van Aert de degens kruisen in Diegem.
Van der Poel won al 6 keer bij de elite in Diegem, sterker zelfs, ook in de jeugdcategorieën was hij telkens de beste. Hij won maar liefst 10 keer in Diegem.
Van Aert kon nog nooit aan het langste eind trekken, maar zal er wel op gebrand zijn om de zegereeks van Van der Poel te doorbreken.
Met ook nog Iserbyt, Aerts, Van der Haar, Hermans, Sweeck en de jonge Nys aan de start belooft het een hoogstaande wedstrijd te worden.
Het virus maakt weer een opmars in onze contreien.
Alle bezoekers (ouder dan 12 jaar) van het evenement moeten daarom in het bezit zijn van een geldig Covid Safe Ticket (Certificaat of digitaal via de CovidSafeBE-app). Gelieve uw CST en identiteitskaart klaar te houden wanneer u zich naar de ingang van ons evenement, Diegem Cross, begeeft.
Tot onze grote spijt gaat Diegem Cross in 2020 voor het eerst in 45 jaar niet door. De veiligheidscel oordeelde dat het onmogelijk is om een cross, die dwars door de dorpskern van Diegem gaat, veilig, volgens de Coronamaatregelen te organiseren. Hou het veilig en hopelijk tot 2021!
10e keer starten in Diegem en ook 10e keer winnen, dat was de uitdaging waar Mathieu van der Poel vanavond voor stond. Na een uur crossen was de zege voor de wereldkampioen een feit. Hij won solo in het kunstlicht van Diegem, voor Iserbyt en Vanthourenhout.
Al in de eerste ronde kiest Mathieu van der Poel (Corendon-Circus) voor een versnelling op de eerste hellende strook. Het hele peloton moet aan de rekker, maar Eli Iserbyt (Pauwels Sauzen – Bingoal) is de man die blijft volgen. Ver rijden de twee niet weg, o.a. Merlier (Creafin-Fristads), Van Kessel (Telenet-Baloise Lions) en Pidcock (TP Racing) komen weer aansluiten.
In ronde drie betrappen de concurrenten Van der Poel op een schuiver, Iserbyt laat de kans niet onbenut en versnelt. De wereldkampioen reageert zonder aarzelen en kan de kloof in geen tijd dichten. In de achtervolging zetten Pidcock en Sweeck (Pauwels Sauzen – Bingoal) elk op hun beurt alles op alles om weer bij het kopduo aan te sluiten. En dat lukt. Aan het einde van ronde vier rijdt er een klein peloton over de streep.
Veel volk samen, daar heeft Van der Poel duidelijk geen zin in. Net als in ronde één gaat hij ook in de vijfde ronde bergop aan de boom schudden. Dit keer is het gaatje dat hij zoekt er wel en de Nederlander draait het gashendel volledig open. Aan het einde van die ronde heeft de wereldkampioen al 22 seconden bij elkaar gefietst, tijd dus voor de mannen van Pauwels Sauzen – Bingoal om de krachten in de achtervolging te bundelen.
Van der Poel probeert z’n voorsprong te handhaven, terwijl Iserbyt zich achterin loswerkt bij de achtervolgers. Hij vecht een duel uit met z’n ploegmaat Michael Vanthourenhout voor de plekken 2 en 3. Daarin trekt Iserbyt aan het langste eind. Hij komt in de finale zelfs nog dichter bij de koploper, maar Van der Poel is buiten schot. De wereldkampioen bedankt het talrijk opgekomen publiek met een sprongetje op de brug. Aan de finish steekt hij fier 10 vingers in de lucht.
Door de afwezigheid van de geblesseerde Toon Aerts is Laurens Sweeck de nieuwe leider in het klassement.
Winnaar Mathieu van der Poel: “Het is heel mooi om hier voor de tiende keer te winnen, toch was dit echt een overwinning op karakter. Ik had niet de beste dag vandaag, maar gelukkig heb ik wel wat ervaring hier in Diegem en kan ik het parcours bijgevolg goed indelen. Ik voel dat het vorig jaar net iets vlotter ging, maar dat is natuurlijk minder erg als je nog steeds kan winnen. Of ik hier onklopbaar ben? Het is gewoon een parcours dat me heel goed ligt.”
Na een spannende wedstrijd bij de vrouwen, mocht Annemarie Worst de armen in de lucht steken in Diegem. Samen met Alvarado en Kastelijn vocht ze om de overwinning. In de sprint was Worst uiteindelijk sneller dan Alvarado, die wel aan de leiding blijft in het klassement.
De wedstrijd wordt in de eerste ronden gedomineerd door drie Nederlandse rensters: Ceylin del Carmen Alvarado (Corendon-Circus), Annemarie Worst (777) en Europees kampioene Yara Kastelijn (777). Wereldkampioene Cant (IKO-Crelan) probeert de schade te berperken en rijdt op beperkte afstand, maar lijkt het gat maar niet te kunnen dichten. Shirin van Anrooij (Team 185) en Inge van der Heijden (CCC-Liv) daarentegen kunnen de oversteek wel maken. In ronde drie krijgen we zo een kopgroep van vijf.
Alvarado had in de eerste ronden getoond dat de schuine kant in Diegem haar heel goed lag, maar in ronde vier gaat het fout. De Nederlandse glijdt uit en het is Worst die van de schuiver profiteert. Alvarado gaat onmiddellijk in de achtervolging. Ook Kastelijn weet haar wagonnetje vooraan weer aan te hangen. Halfweg de wedstrijd krijgen we hetzelfde koptrio als in de openingsronde: Worst, Alvarado en Kastelijn. Zij gaan samen de vijfde en tevens slotronde in.
Alvarado probeert het een eerste keer op de schuine kant. De voorsprong die ze bij elkaar fietst, wordt snel teniet gedaan door haar metgezellen. Kastelijn probeert het op haar beurt, maar geraakt voorlopig ook niet weg. Net voor een nieuwe technische passage neemt opnieuw Alvarado de kop. Kastelijn en Worst moeten voet aan grond zetten, Alvarado duikt het ruime sop in. Toch kan Alvarado haar voorsprong niet uitbreiden. Kastelijn geeft het volle pond in de achtervolging en kan in de zandbak opnieuw aansluiten, met Worst in haar wiel.
Met Worst en Kastelijn in haar zog, begint Alvarado aan een langgerekte sprint naar de finish. Kastelijn moet plooien, Worst daarentegen duikt met Alvarado de laatste rechte lijn in. Alvarado lijkt op weg naar winst, maar Worst komt op en over haar concurrente. De Nederlandse wint zo na Zonhoven nu in Diegem haar tweede Telenet Superprestige manche dit seizoen. Alvarado blijft ook na de zesde manche aan de leiding in het klassement.
Winnares Worst: “Tot op de streep vechten om de overwinning, dat was toch weer een tijdje geleden. We waren echt aan elkaar gewaagd, niemand geraakte weg. Vanaf de klim ging Yara sprinten in de slotronde en daarna probeerde Ceylin het nog een keertje. In de sprint wist ik dat ik zo dicht mogelijk op het wiel moest zitten, na de trappen zo snel mogelijk weer in de pedalen moest en dan zo snel mogelijk moest sprinten, want lang is de finish hier niet. Het was echt lastig vandaag, dus ik ben zo blij met deze overwinning!”
Zdenek Stybar zal net als vorig jaar aan de start staan! De drievoudige wereldkampioen cyclocross won in 2019 twee voorjaarsklassiekers: Omloop Het Nieuwsblad en E3 Prijs Harelbeke. Welcome back champ!
Zes op zes voor Mathieu van der Poel in deze editie van de Telenet Superprestige en ook een vijfde opeenvolgende triomf – zelfs acht met de jeugdreeksen erbij – in Diegem. Een verrassing kan je het gezien de waardeverhoudingen deze winter niet noemen, al kwam de Europese kampioen deze keer met een steward iets voor half koers wel een onverwachte hindernis tegen die hij niet kon ontwijken.
En het was al niet super begonnen voor de autoritaire leider in het klassement. “De weg lag er gladder bij dan ik had verwacht en bij het afzetten schoof ik weg waardoor ik niet op snelheid kwam”, gaf hij als verklaring voor zijn matige start die hem pas rond plaats vijftien in het veld bracht. Wat overigens nog altijd een tiental plaatsen beter was dan Wout van Aert.
De wereldkampioen stond meteen voor een lange inhaalrace, Van der Poel van zijn kant kon vrij vlot opschuiven en nestelde zich in een ruime kopgroep met Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout, Lars van der Haar, Quinten Hermans, Toon Aerts, Tim Merlier en Daan Soete. Van der Poel en Vanthourenhout bleken al snel over de beste benen te beschikken en konden zich afscheiden van de rest. In het zand demonstreerde Van der Poel, zodat hij alweer op weg leek naar een vlotte overwinning na een lange solo.
Tot het incident in ronde vier. Een steward wilde een op het parcours terechtgekomen bril verwijderen en werd verrast door de aanstormende Van der Poel, die vol op de man reed en vervolgens meteen naar de nek greep.
“Ik voelde het kraken op het moment van de impact”, zei Van der Poel achteraf. “Die nek zal morgen dus wel goed stijf zijn, maar die man heeft dat uiteraard niet met opzet gedaan. Ik zag hem twijfelen, dacht dat hij zou blijven staan, maar op het laatste moment maakte hij toch nog een beweging. Daarna ben ik op geen enkel moment nog echt goed in mijn ritme gekomen. Ik reed wel zo snel mogelijk opnieuw tot bij Michael, maar daarna probeerde ik toch even te bekomen van het gebeuren. Later in de wedstrijd reed ik ook nog eens tegen een paaltje, wat me een gescheurde broek en een schaafwonde opleverde. Kortom, een incidentrijke cross, waardoor ik heel blij ben dat ik die toch kon winnen. Zes op zes in de Superprestige, een acht op acht aan het einde van de rit zou wel heel leuk zijn.”
Michael Vanthourenhout: “Plots zag ik Mathieu liggen”
Michael Vanthourenhout bekroonde zijn knappe prestatie met een mooie tweede plaats, op veertien seconden van Van der Poel. “Ik had net een moeilijk moment toen ik na een bocht plots Mathieu zag liggen, ik heb dus niet gezien wat er precies gebeurd is. Het heeft mij in ieder geval geholpen om die tweede plaats te pakken. Ik kwam even opnieuw aan de leiding, maar vooral was het meegenomen dat ik na de terugkeer van Mathieu nog een tijdje bij hem kon blijven. Daardoor heb ik het verschil met de renners achter mij zeker wat kunnen uitdiepen.”
“Of dit een indicatie kan zijn voor het BK over twee weken is moeilijk te zeggen. Daar zal hoe dan ook de vorm van de dag bepalend zijn. Vandaag zat het wat dat betreft goed bij mij, maar zelfs al is dat in Kruibeke ook het geval, dan nog wordt het een totaal andere wedstrijd. Zonder Mathieu mag je een veel meer gesloten koers verwachten. Deze prestatie geeft me wel een boost om nog twee weken keihard te werken naar de titelstrijd toe.”
De strijd voor de derde podiumplaats werd in de slotronden uitgevochten door Toon Aerts, Lars van der Haar en de na zijn slechte start teruggekeerde Van Aert. In de op één na laatste ronde maakte Aerts het verschil, in de slotronde volgde Van der Haar diens voorbeeld om Van Aert naar plaats vijf te verwijzen.
Foto’s: ©Photopress.be/Tekst: Filip De Greef
Na een uitermate boeiende wedstrijd heeft Sanne Cant een tweede opeenvolgende zege geboekt in de Superprestige Ladies Trophy. In de slotfase bleek ze vooral tactisch sterker dan Annemarie Worst, Denise Betsema en Eva Lechner. De wereldkampioene wordt ook leidster in de stand, met één punt voorsprong op Worst.
Tumultueuze openingsfase met al meteen een valpartij van een tiental rensters in de sprint richting eerste bocht. Op de snel volgende schuine kant gingen Ellen Van Loy en Sanne Cant onderuit, waardoor de best gestarte Eva Lechner en Annemarie Worst al meteen een mooie voorsprong konden nemen. Net voor de trap richting laatste rechte lijn maakte Lechner een slipper, waardoor ze het contact verloor. Denise Betsema en Ceylin del Carmen Alvarado volgden op een vijftal seconden, Cant kwam door als tiende, vier plaatsen beter dan klassementsleidster Alice Maria Arzuffi, die uiteindelijk pas vijftiende zou worden.
De schuine kant bleef voor spektakel zorgen. Een foutje van Worst in ronde twee gaf Lechner de kans om weer aan te sluiten, onder meer Cant verloor opnieuw heel wat terrein. Toch bleek de wereldkampioene in orde, want al snel kwam ze opnieuw aansluiten in het eerste achtervolgende groepje met Betsema, Alvarado, Nikki Brammeier, Laura Verdonschot en Maud Kaptheijns.
Lechner buigt in slotronde
Worst en Lechner hadden ondertussen al zo’n vijftien seconden voorsprong verzameld. Een nieuwe moeilijke passage op de schuine kant deed Worst in één klap acht seconden verliezen ten opzichte van de Italiaanse kampioene. De Europese kampioene zag stilaan zelfs Kaptheijns, Cant en Betsema naderen. Lechner ging als leidster de slotronde in, maar Cant en Betsema volgden op amper vijf seconden. Worst leek even het beste te hebben gehad, maar deze keer liet een perfecte passage op de schuine kant haar toe om weer aan te sluiten bij het achtervolgende duo en met zijn drieën slaagden ze er ook in om Lechner bij te benen.
Op een ideaal moment eiste Cant de leidersplaats op, in het park gaf ze met een hoog tempo niemand de kans om nog terug te slaan en in de laatste rechte lijn sprintte ze vlot naar de winst en de leidersplaats. “Het is heel leuk om de laatste cross van het jaar te winnen, zeker omdat ik er hard moest voor strijden”, stelde Cant. “Ik vond het nodig om twee keer dwars te gaan staan op de schuine kant, waardoor ik heel wat plaatsen en tijd verloor. Ik kon vervolgens vrij vlot naar het groepje met onder meer Betsema rijden, daarna was het Maud Kaptheijns die de kloof naar Worst grotendeels dichtte. Het was met hangen en wurgen dat ik in haar wiel kon blijven, maar ik kon vervolgens toch zelf het laatste gaatje dichten.”
“Toen reed Lechner nog een eindje voor ons uit en het was pas een eind ver in de slotronde dat we ook haar konden bijbenen. Ik probeerde na die lange inhaalrace even te bekomen en kort na de balkjes begon ik op te schuiven, waarna ik de leiding nam in het vooruitzicht van een strook waar het nagenoeg onmogelijk is om in te halen. Na nog een kort recuperatiemoment daar was het dan alle registers open richting finish.”
Foto’s: ©Photopress.be/Tekst: Filip De Greef
