Zes op zes voor Mathieu van der Poel in deze editie van de Telenet Superprestige en ook een vijfde opeenvolgende triomf – zelfs acht met de jeugdreeksen erbij – in Diegem. Een verrassing kan je het gezien de waardeverhoudingen deze winter niet noemen, al kwam de Europese kampioen deze keer met een steward iets voor half koers wel een onverwachte hindernis tegen die hij niet kon ontwijken.
En het was al niet super begonnen voor de autoritaire leider in het klassement. “De weg lag er gladder bij dan ik had verwacht en bij het afzetten schoof ik weg waardoor ik niet op snelheid kwam”, gaf hij als verklaring voor zijn matige start die hem pas rond plaats vijftien in het veld bracht. Wat overigens nog altijd een tiental plaatsen beter was dan Wout van Aert.
De wereldkampioen stond meteen voor een lange inhaalrace, Van der Poel van zijn kant kon vrij vlot opschuiven en nestelde zich in een ruime kopgroep met Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout, Lars van der Haar, Quinten Hermans, Toon Aerts, Tim Merlier en Daan Soete. Van der Poel en Vanthourenhout bleken al snel over de beste benen te beschikken en konden zich afscheiden van de rest. In het zand demonstreerde Van der Poel, zodat hij alweer op weg leek naar een vlotte overwinning na een lange solo.
Tot het incident in ronde vier. Een steward wilde een op het parcours terechtgekomen bril verwijderen en werd verrast door de aanstormende Van der Poel, die vol op de man reed en vervolgens meteen naar de nek greep.
“Ik voelde het kraken op het moment van de impact”, zei Van der Poel achteraf. “Die nek zal morgen dus wel goed stijf zijn, maar die man heeft dat uiteraard niet met opzet gedaan. Ik zag hem twijfelen, dacht dat hij zou blijven staan, maar op het laatste moment maakte hij toch nog een beweging. Daarna ben ik op geen enkel moment nog echt goed in mijn ritme gekomen. Ik reed wel zo snel mogelijk opnieuw tot bij Michael, maar daarna probeerde ik toch even te bekomen van het gebeuren. Later in de wedstrijd reed ik ook nog eens tegen een paaltje, wat me een gescheurde broek en een schaafwonde opleverde. Kortom, een incidentrijke cross, waardoor ik heel blij ben dat ik die toch kon winnen. Zes op zes in de Superprestige, een acht op acht aan het einde van de rit zou wel heel leuk zijn.”
Michael Vanthourenhout: “Plots zag ik Mathieu liggen”
Michael Vanthourenhout bekroonde zijn knappe prestatie met een mooie tweede plaats, op veertien seconden van Van der Poel. “Ik had net een moeilijk moment toen ik na een bocht plots Mathieu zag liggen, ik heb dus niet gezien wat er precies gebeurd is. Het heeft mij in ieder geval geholpen om die tweede plaats te pakken. Ik kwam even opnieuw aan de leiding, maar vooral was het meegenomen dat ik na de terugkeer van Mathieu nog een tijdje bij hem kon blijven. Daardoor heb ik het verschil met de renners achter mij zeker wat kunnen uitdiepen.”
“Of dit een indicatie kan zijn voor het BK over twee weken is moeilijk te zeggen. Daar zal hoe dan ook de vorm van de dag bepalend zijn. Vandaag zat het wat dat betreft goed bij mij, maar zelfs al is dat in Kruibeke ook het geval, dan nog wordt het een totaal andere wedstrijd. Zonder Mathieu mag je een veel meer gesloten koers verwachten. Deze prestatie geeft me wel een boost om nog twee weken keihard te werken naar de titelstrijd toe.”
De strijd voor de derde podiumplaats werd in de slotronden uitgevochten door Toon Aerts, Lars van der Haar en de na zijn slechte start teruggekeerde Van Aert. In de op één na laatste ronde maakte Aerts het verschil, in de slotronde volgde Van der Haar diens voorbeeld om Van Aert naar plaats vijf te verwijzen.
Foto’s: ©Photopress.be/Tekst: Filip De Greef
