Ook in Diegem was Mathieu van der Poel Wout Van Aert te snel af. Na alweer een bloedstollend duel maakte van der Poel het verschil in de allerlaatste zandstrook. Kevin Pauwels werd nog maar eens derde, voor Toon Aerts en Jens Adams.
Diegem? Dat wordt een cross waar ze met velen blijven samentroepen tot diep in de finale. Zo was het scenario vooraf gepland, maar dat was eens te meer zonder Wout Van Aert en Mathieu van der Poel gerekend. Al in de eerste ronde trok de Nederlandse kampioen alle registers open. Het was naar adem happen bij de verzamelde concurrentie en slechts eentje beet zich vast in het wiel. Jawel, de wereldkampioen.
“Ik had echt niet verwacht dat het zo goed zou gaan vanavond”, aldus van der Poel achteraf. “Tijdens het inrijden was het gevoel zeker niet super. Hoofddoel was dan ook om zo lang mogelijk bij Wout te blijven en er alles aan te doen om het verlies te beperken tot één punt. Tijdens de wedstrijd zelf liep het echter veel beter en zo werd het opnieuw een heel pittig duel. Telkens de ene wilde rusten, demarreerde de andere en omgekeerd.”
Focus op finale
Met die verschroeiende start was meteen 98 procent van het wedstrijdverhaal geschreven. Wat restte, was wachten op wie van de twee het laken uiteindelijk naar zich toe zou trekken. En dat werd uiteindelijk pas beslist in de laatste halve ronde. Van der Poel trok een streep richting de zandbak, zette Van Aert onder druk en pakte zo vijf meter. Die bouwde hij in de daaropvolgende 500 meter uit tot een handvol seconden.
“Het plan in de slotronde was om in eerste positie aan de zandstrook te kunnen beginnen”, deed Van Aert achteraf zijn tactiek uit de doeken. “Het lukte echter niet omdat Mathieu in de aanloop ernaartoe met een serieuze sprint uitpakte. In het zand verloor ik enkele meters, aan de balkjes kwamen er nog enkele bovenop en ik ben er vervolgens niet meer in geslaagd om die kleine achterstand weg te werken. Pas toen hij in de slotmeters begon uit te bollen, kwam ik weer dichterbij, maar ik wist wel dat het niet meer zou lukken.”
Langgerekte sprint richting zandbak
“Na de laatste passage door de zandbak was het één langgerekte sprint” aldus van der Poel nog. “Boven op de trappen wist ik dat het binnen was. Zelfs als je daar echt in het wiel zit, is het al moeilijk om de man aan de leiding nog te passeren. Ik keek om en zag dat er voldoende ruimte zat tussen mij en Wout. Nee, door om te kijken in de laatste rechte lijn wilde ik hem zeker niet vernederen. En ook niet met die sprong op de laatste brug. Ik vind dat gewoon leuk en als je veel snelheid hebt, is het ook helemaal geen probleem om dat te doen.”
Vijf op zes dus voor Mathieu van der Poel in de Hansgrohe Superprestige. Vijfde tweede plaats voor Van Aert ook. “Uiteraard ben ik teleurgesteld met het resultaat, maar het was wel weer een boeiend en intens duel zoals we er al meer uitvochten de voorbije weken. Of de kans bestaat dat we hiervoor in de belangrijke januarimaand een prijs zullen betalen? Ik hoop van niet. In alles wat we doen houden we ook wel rekening met wat er allemaal nog op het programma staat de komende weken”, besloot de wereldkampioen.
Vermeersch pechvogel van de dag
En de concurrentie? Die focuste op de dichtste ereplaatsen. Ook deze duels kon het talrijk opgekomen publiek wel smaken. Toon Aerts en Kevin Pauwels duelleerden op hun beurt tot diep in de finale. Pauwels toonde zich de betere van de Europese kampioen.
De vijfde plaats ging naar Jens Adams, al kwam die misschien wel Gianni Vermeersch toe. De West-Vlaming kende echter opnieuw pech. Een tegenspartelende ketting sloeg Vermeersch helemaal uit koers. Hij zou als 22ste over de finish bollen.
