Na een uitermate boeiende wedstrijd heeft Sanne Cant een tweede opeenvolgende zege geboekt in de Superprestige Ladies Trophy. In de slotfase bleek ze vooral tactisch sterker dan Annemarie Worst, Denise Betsema en Eva Lechner. De wereldkampioene wordt ook leidster in de stand, met één punt voorsprong op Worst.
Tumultueuze openingsfase met al meteen een valpartij van een tiental rensters in de sprint richting eerste bocht. Op de snel volgende schuine kant gingen Ellen Van Loy en Sanne Cant onderuit, waardoor de best gestarte Eva Lechner en Annemarie Worst al meteen een mooie voorsprong konden nemen. Net voor de trap richting laatste rechte lijn maakte Lechner een slipper, waardoor ze het contact verloor. Denise Betsema en Ceylin del Carmen Alvarado volgden op een vijftal seconden, Cant kwam door als tiende, vier plaatsen beter dan klassementsleidster Alice Maria Arzuffi, die uiteindelijk pas vijftiende zou worden.
De schuine kant bleef voor spektakel zorgen. Een foutje van Worst in ronde twee gaf Lechner de kans om weer aan te sluiten, onder meer Cant verloor opnieuw heel wat terrein. Toch bleek de wereldkampioene in orde, want al snel kwam ze opnieuw aansluiten in het eerste achtervolgende groepje met Betsema, Alvarado, Nikki Brammeier, Laura Verdonschot en Maud Kaptheijns.
Lechner buigt in slotronde
Worst en Lechner hadden ondertussen al zo’n vijftien seconden voorsprong verzameld. Een nieuwe moeilijke passage op de schuine kant deed Worst in één klap acht seconden verliezen ten opzichte van de Italiaanse kampioene. De Europese kampioene zag stilaan zelfs Kaptheijns, Cant en Betsema naderen. Lechner ging als leidster de slotronde in, maar Cant en Betsema volgden op amper vijf seconden. Worst leek even het beste te hebben gehad, maar deze keer liet een perfecte passage op de schuine kant haar toe om weer aan te sluiten bij het achtervolgende duo en met zijn drieën slaagden ze er ook in om Lechner bij te benen.
Op een ideaal moment eiste Cant de leidersplaats op, in het park gaf ze met een hoog tempo niemand de kans om nog terug te slaan en in de laatste rechte lijn sprintte ze vlot naar de winst en de leidersplaats. “Het is heel leuk om de laatste cross van het jaar te winnen, zeker omdat ik er hard moest voor strijden”, stelde Cant. “Ik vond het nodig om twee keer dwars te gaan staan op de schuine kant, waardoor ik heel wat plaatsen en tijd verloor. Ik kon vervolgens vrij vlot naar het groepje met onder meer Betsema rijden, daarna was het Maud Kaptheijns die de kloof naar Worst grotendeels dichtte. Het was met hangen en wurgen dat ik in haar wiel kon blijven, maar ik kon vervolgens toch zelf het laatste gaatje dichten.”
“Toen reed Lechner nog een eindje voor ons uit en het was pas een eind ver in de slotronde dat we ook haar konden bijbenen. Ik probeerde na die lange inhaalrace even te bekomen en kort na de balkjes begon ik op te schuiven, waarna ik de leiding nam in het vooruitzicht van een strook waar het nagenoeg onmogelijk is om in te halen. Na nog een kort recuperatiemoment daar was het dan alle registers open richting finish.”
Foto’s: ©Photopress.be/Tekst: Filip De Greef